Czy Ty to ja? ("Szept wiatru" Elizabeth Haran)

"Szept wiatru"
Autor: Elizabeth Haran
Wydawnictwo: Akurat
Data wydania: 18 czerwca 2014
Liczba stron: 576
Moja ocena: 8/10, czyli rewelacyjna

Elizabeth Haran urodziła się w Rodezji, ale jeszcze jako dziecko przeprowadziła się z rodzicami do Australii. Jest autorką dwunastu powieści obyczajowych, których akacja dzieje się w egzotycznych australijskich plenerach. Jej książki, których łączny nakład liczy się już w milionach egzemplarzy, cieszą się ogromną popularnością m.in. w Niemczech, Hiszpanii, Czechach i Rosji.*

Rok 1845. Australia. Południowe wybrzeże kontynentu.

Dwie kobiety. Pochodzące z różnych środowisk. Z wyglądu podobne, choć jedna z nich olśniewa urodą. Z charakteru są zupełnie różne. Obie znalazły się na statku "Gazela" tego feralnego dnia, gdy wszyscy ich współpasażerowie zginęli... One cudem ocalały. Uratował je przystojny latarnik.

Jedna z nich to Amelia Divine, bogata rozkapryszona pannica, która zmierza do nowych opiekunów. To oni mają się nią zająć po śmierci jej rodziców i braciszka. 

Podczas ucieczki ze statku swoimi krzykami zmusza swoją służącą Lucy, aby ta odstąpiła jej swoje miejsce w łodzi ratowniczej. Tym samym - swoim egoistycznym zachowaniem skazuje dziewczynę na śmierć...

Druga z nich to Sarah Jones - dziewczyna, u której w domu nigdy się nie przelewało. Od wczesnych lat musi pracować, aby zarobić na utrzymanie. 

W domu w którym była służącą dwie młode zamożne panienki oskarżyły ją o kradzież dlatego też  trafiła do więzienia na pięć lat. Dwa pozostałe lata odsiadki ma odpracować na farmie Evana Finnlaya, który samotnie wychowuje szóstkę dzieci.

Już od początku nie polubiłam pierwszej z kobiet, a drugą obdarzyłam sympatią. Ale wszystko zmienia się o sto osiemdziesiąt stopni w chwili, gdy uratowane dziewczyny zmierzają do domu latarnika Gabriela Donnelly. Amelia doznaje obrażeń głowy i traci pamięć. Przebiegła Sarah targana sprzecznymi emocjami obawiając się nowego surowego pracodawcy wykorzystuje sytuację i podaje się za pannę Divine. A prawdziwą Amelię przedstawia jako więźniarkę Jones.

Tak oto obie trafią do miejsc, w których początkowo nie powinny się znaleźć. I to z nowymi tożsamościami.

W domu państwa Ashby Sarah podejmuje dalsze kroki gry, którą rozpoczęła. Ma pamiętnik Amelii z którego zaczerpnęła kilka cennych informacji. Dziewczyna staje się bardzo nerwowa. Cały czas obawia się, że wszystko wyjdzie na jaw i trafi ponownie za kratki; ale luksus, dobroć oraz opieka pani i pana domu do którego trafiła, a przede wszystkim majątek który ma otrzymać jako Amelia nie pozwala jej opuścić domu. I jeszcze pojawia się dodatkowy argumentem przemawiający za jej pozostaniem w Kingscote, czyli pojawienie się najprzystojniejszego mężczyzny jakiego w życiu widziała. Marzy tylko o tym, aby zostać jego żoną. Wie, że będzie to możliwe tylko w momencie gdy nadal będzie podawać się za Amelię.

W tym samym czasie prawdziwa Amelia, która nic nie pamięta stara się wypełniać obowiązki narzucone przez farmera. Jednak wszystko czego się chwyta psuje. Nie potrafi wykonać najprostszych czynności. Pracodawca się denerwuje, ale stara się być cierpliwy. Po jakimś czasie kobieta dowiaduje się, że potrafi mówić po francusku i włosku oraz że bardzo dobrze tańczy. Ma dużą wiedzę, którą może się podzielić ucząc córki gospodarza. Tylko pojawia się pytanie, gdzie Amelia pobierała nauki - przecież jest przestępczynią ?

Autorka serwuje nam gratkę z przygód, które spotykają obie kobiety. Na przemian przenosimy się raz do jednej do Kingscone, a po chwili jesteśmy już u drugiej w Przylądku du Couedic. 

Po utracie pamięci Amelii - każda z nich przechodzi diametralną zmianę. Jedna na plus, druga zdecydowanie na minus.  Przyznaję, nie chciałabym nigdy poznać takiej osoby jak Sarah Jones. W pewnym stopniu rozumiem, że początkowo kieruje się pewnymi moralnymi pobudkami, ale później w domu państwa Ashby, gdy jej kłamstwo może zostać rozpoznane posuwa się do zachowań, które nawet mogą zagrażać życiu osobom, które byłby w stanie ją wydać. Dla mnie to jest niewybaczalne.

W powieści poza głównymi bohaterkami pojawia się jeszcze kilka barwnych postaci, które również odgrywają znaczącą rolę w losach "zamienionych" kobiet. Nie są to tylko sami dobrzy ludzie. Niektórzy potrafią ranić innych w taki sposób, aby tylko wszystko potoczyło się według ich planu.

W książce nie zabraknie również miłość - która będzie miała na swojej drodze nie jedną przeszkodę.

Tak, przyznaję w tej powieści wiele się dzieje. Zarówno dobrego jak i złego. I to na cudownym kontynencie. 

Choć książka jest dość gruba pochłania się ją w błyskawicznym tempie. 

Ja po prostu uwielbiam takie lektury!

Dużo dialogów oraz lekkość pióra autorki, która potrafiła doskonale nakreślić czasy w których przyszło żyć postaciom literackim. Z łatwością przeniosła mnie do XIX wieku do urokliwej Wyspy Kangura i jej okolic. Poznałam kilka gatunków zwierząt i roślin o których pierwszy raz słyszę oraz zapoznałam się z kilkoma przesądami Aborygenów.
Wszystko w tej powieści jest dobrze przemyślane i umiejętnie ze sobą połączone.

"Szept wiatru" to powieść, która jest dla czytelnika miłym oderwaniem od szarej rzeczywistości, a zarazem ukazuje szczyptę naszych ludzkich słabości. Intryg, które potrafimy stworzyć. Motywów, które nami kierują. W trakcie czytania poczujemy smak zemsty, zdrady, chciwości, zaborczości ale również miłości, dobroci, troski, opieki oraz chęci zmian na lepsze. 

Książka pozwala również znaleźć podpowiedź na pytania: Czy nawet największe kłamstwo ma krótkie nogi? I czy zawsze powinniśmy wybaczać?

Piękna i ciepła lektura, która zmusza do refleksji.

Zdecydowanie warto po nią sięgnąć!

Elizabeth Haran swoją powieścią "Szept wiatru" już mnie kupiła i od teraz chcę zapoznać się z jej kolejnymi książkami. 

Cieszę się, bo już w lipcu ma pojawić się nowa książka autorki - tytuł  "Pod płonącym niebem". 

Ja pewno ją przeczytam.

* informacja pochodzi z okładki książki "Szept wiatru" Elizabeth Haran

Za możliwość przeczytania książki dziękuję:

    

Business & Culture - strategie i komunikacja

Wydawnictwu Akurat

Wyzwania:
Czytam opasłe tomiska
"Pod hasłem"

Przypominam o moim konkursie z książką "Nocny gość" -> KLIK