Złe miejsce i nieodpowiednia pora ("Ofiara" Pierre Lemaitre)

"Ofiara"

Autor:  Pierre Lemaitre

Wydawnictwo: MUZA SA

Data wydania: 4 czerwca 2014

Liczba stron: 352

Moja ocena: 7/10, czyli bardzo dobra

Pierre Lemaitre (urodzony w 1956 w Paryżu), francuski pisarz i scenarzysta, mistrz kryminału. Debiutował w 2006 roku. Jego książki zdobyły wiele nagród m.in. Prix du polar europeén za europejski kryminał roku 2010, CWA International Dogger 2013, Nagrodę Goncourtów 2013.

W wydawnictwie MUZA dotychczas ukazały się: "Ślubna suknia", "Zakładnik" i pierwsza książka o inspektorze Verthoevenie pt. "Alex".*

"Ofiara" to trzecia i ostania cześć trylogii z inspektorem Camille Verthovenem w roli głównej. Pierwsza cześć to "Travail soigné " (nie ma jeszcze polskiej wersji powieści) , a druga to "Alex". Niestety jeszcze nie czytałam dwóch pierwszych tomów. Rzadko się zdarza, abym czytała cykl wydawniczy według chronologii więc tym razem dzięki uprzejmości Wydawnictwa MUZA zaczęłam przygodę z serią od ostatniej części.

"Za przełomowe uważa się takie wydarzenie, które wywraca twoje życie do góry nogami" ** – od tego zdania rozpoczyna się książka "Ofiara". Czy dla głównego bohatera - inspektora Camille'a Verthovena będzie ono miało znaczenie? Czy wpłynie na jego życie?

Kryminał zaczyna w chwili, gdy jego ukochana Anne Forestier wybrała się do jubilera, aby odebrać prezent dla niego. Znalazła się w złym miejscu, o nieodpowiedniej porze. Pech chciał, że w tym czasie jest napad na paryski sklep. Anne jest jego świadkiem. Słyszy charakterystyczny akcent przestępców i niestety staje z nimi twarzą w twarz. To sprawia, że strzelają do niej i brutalnie ją biją. Pojawia się ogromna ilość jej krwi, sińce, wybite zęby… ale żyje. Udało jej się przetrwać ten koszmarny atak. Trafia do szpitala.
Ale od tej chwil, nie może już czuć się bezpiecznie. Znalazła na celowników przerażająco złych ludzi. Wiedzą, że może ich rozpoznać. Staje się dla nich zagrożeniem.
Inspektor musi jej chronić. Decyduje się zaryzykować swoje stanowisko - nie przyznając się przed szefostwem, że zna Anne. Chce zostać przydzielony do tej sprawy i mieć w niej decydujący głos.

Dylematy i poświęcenie inspektora dla nowej miłości, którą jest Anne, stają się dla nas zrozumiałe, gdy dowiadujemy, że stracił w tragicznych okolicznościach żonę Iréne. Mężczyzna nie może postąpić inaczej - jest zdeterminowany. Tym razem nie może pozwolić, aby stało się coś złego kobiecie, którą kocha. Odważnie podąża śladami przeciwnika, który czyha tuż obok. Czuć jego oddech na skórze Camille'a. On zna inspektora. My czytelnicy, wiemy o tym. Wiemy również, co planuje i jak śledzi każdy jego ruch oraz że chce zbliżyć się do Anne.
Ale autor nie odkrywa wszystkiego przed nami. Nie wiemy kim jest prześladowca, bo skutecznie ukrywa swoją tożsamość, próbuje nas zmylić posuwając się do wcześniej przygotowanej intrygi. Gry, którą chętnie podjął z inspektorem. Chce go przechytrzyć… Wygrać i osiągnąć zamierzony cel.  

Czy jest nim tylko zabicie kobiety, która ujrzała jego twarz? Czy może kieruje nim coś jeszcze? Tego nie zdradzę, odpowiedzi na te pytania będą dla Was zaskakujące - oczywiście jeśli zdecydujecie się sięgnąć po powieść.

Rozpoczyna się mordercze trzydniowe, ukazane godzina po godzinie pełne napięcia, poszukiwań i pościgów śledztwo. Oszustw i brutalnych zachowań. Wielbiciele mocnych sensacji będą zapewne zadowoleni z takiego obrotu sprawy.

W większej części powieści pojawia się narracja trzecioosobowa, ale autor chce także ukazać nam tego najgroźniejszego z groźnych, który ma też chwilę na własne wypowiedzi. To one są mocnym akcentem, które uzupełniają akcję. Dzięki nim da się odczuć, że zagrożenie jest jak najbardziej realne. Wiemy, że on nie odpuści, jest zawzięty i zły aż do szpiku kości. Ta kilkukrotnie ukazująca się narracja pierwszoosobowa dodaje powieści smakowitego psychologicznego spojrzenia. To zamierzenie Pierre’a Lemaitre’a zasługuje na uznanie.
Francuski pisarz zadbał o to, aby fabuła była intrygującym, mylącym zbiegiem okoliczności. W przebiegu historii zadbał o każdy szczegół. Wszystkie fakty zgrabnie ze sobą połączył.

Początkowo byłam wstrząśnięta opisem ataku na przypadkową ofiarę jaką staje się pani Forestier. Później podziwiałam bohaterskie, ryzykowne czyny niskiego (145 centymetrów wzrostu) i charyzmatycznego Camille'a oraz czułam ciarki na skórze poznając zamierzenia i poczynania jego groźnego przeciwnika, ale tym samym czytałam książkę z zapartym tchem. Chciałam jak najszybciej dowiedzieć się kim on jest.

Przekładam kartkę za kartką i wtedy pojawia się niesamowite zaskoczenie… Staje się to w chwili, gdy pojawiają się wątpliwości, że Anne Forestier nie jest prawdziwą Anne Forestier…
-"Jak to?"- pomyślałam - "Jak to jest możliwe… Dlaczego?"

Jak ona nie jest osobą za którą się podaje to akcja jeszcze bardziej się zaostrza, a kryminał staje się jeszcze bardziej wciągający i zmuszający mnie do odrobiny cierpliwości, bo teraz chcę koniecznie szybko poznać - aż dwie prawdziwe tożsamości tajemniczych postaci.
Kibicując inspektorowi, wiedziałam że zakończenie będzie zaskoczeniem zarówno dla niego, jak i dla mnie… Dla Was też zapewne takie będzie.

Przeczytawszy ostatnią stronę zgadzam się z pierwszym zadaniem z powieści, które przytoczyłam na początku recenzji: "Za przełomowe uważa się takie wydarzenie, które wywraca twoje życie do góry nogami"**- historia, która pojawiła się w trzeciej i ostatniej części trylogii - wpłynęła na głównego bohatera kryminału. Chcecie poznać szczegóły wydarzenia i ich wpływ na Camille'a Verthovena? 

To gorąco zachęcam do lektury.

* opis z okładki

** cytat pochodzi z książki "Ofiara" Pierre Lemaitre, strona 11.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję 

Wydawnictwu MUZA SA

 

Business & Culture - strategie i komunikacja

  

Wyzwania:

Czytam opasłe tomiska

"Pod hasłem"