Skrawki pamięci ("Cienie przeszłości" Edyta Świętek)

"Cienie przeszłości"
Autor: Edyta Świętek
Wydawnictwo: Replika
Data wydania: 16 lipca 2014
Liczba stron: 364
Moja ocena: 7/10, czyli bardzo dobra

Edyta Świętek - urodzona w Krakowie, szczęśliwa matka i żona. Aktywnie spędza wolny czas. Uwielbia bieganie i długie spacery z rodziną. Jest absolwentką zarządzania firmą, miłośniczką literatury, dobrej muzyki i kotów.

Do tej pory ukazały się jej powieści: "Zerwane więzi" (2010), "Alter ego" (2010), "Wszystkie kształty uczuć" (2011) oraz historia satyryczna "Zakręcone życie Madzi Kociołek" (2013).

Edyta Świętek o sobie:

Mogę być kim zechcę: pilotem śmigłowca, policjantką, nauczycielką, Głosem Sumienia...

Jestem - autorką. *

Stracić pamięć. Nie znać swojego imienia i nazwiska, swojej przeszłości, swoich znajomych i rodziny. Nie mieć żadnych wspomnień. Nie wiedzieć nic o sobie sprzed  feralnego wieczoru z którego ledwo uszło się z życiem...  

W takiej sytuacji znalazła się główna bohaterka najnowszej powieści Edyty Świętek. W szpitalu dowiaduje się że na imię ma Karina, a jej narzeczonym jest Wiktor, który siedzi przy jej łóżku. Kobieta w ogóle go nie pamięta, nie ma z nim żadnych skojarzeń, podobnie zresztą jak  ze wszystkim, co dotyczy jej osoby. Jej przeszłość jest dla niej nieznana. Amnezja wymazała to wszystko, co było.... Czy już na zawsze?
Rojewska nie wie jaką kobietą była sprzed wypadku, co lubiła i kochała, jak spędzała wolny czas... Ma nadzieję, że mężczyzna, który podaje się za jej ukochanego - pomoże jej odpowiedzieć na te pytania.
A najbardziej chce się dowiedzieć, kto ją napadł. Czy to był zaplanowany atak, czy jednak była przypadkową ofiarą? Czy ktoś miał w tym jakiś cel? I czy miała wrogów?

Karin jak nazywa ją Wiktor z czasem dowiaduje się, że zajmowała wysokie stanowisko w firmie i większość osób nie darzyła jej sympatią. Krąg podejrzanych z każdą minutą się powiększa. Zaczynają pojawiać się informacje, że to było działanie na zlecenie, ale nikt nie chce "sypać". Wszystko jest dla kobiety jedną wielką tajemnicą. Czuje, że luby coś przed nią ukrywa. Ma względem niego mieszane uczucia.
W jej snach zaczyna pojawiać się zarys mężczyzny, który wzbudza w niej wielki pożądanie. Nie wie kim on jest, bo nie widzi jego twarzy. 

Jedynymi skrawkami wspomnień stają się wiersze Juliana Tuwima.

Autorka potrafiła stworzyć klimat niepokoju, niepewności i skrywanych tajemnic, które będziemy wspólnie z główną bohaterką poznawać w teraźniejszości  i starać się "odkopywać' z jej uśpionych zakamarków pamięci. Tak samo jak ona nie jesteśmy pewni, komu może zaufać. Kto jest jej przyjacielem, a kto wrogiem. Wiemy, że ktoś cały czas jej grozi dlatego nie może czuć się bezpiecznie.
Napięcie pojawia się od pierwszych stron książki, momentami znika, by znowu wkrótce się pojawić; ale zagrożenie cały czas jest odczuwalne - tylko chwilowo czyha w ukryciu. Nie wiemy z której strony i kiedy zaatakuje. I kto będzie jego sprawcą.

Zakończenie może nas tylko w pewnym stopniu zaskoczyć ponieważ już wcześniej możemy się domyślać, ko jest czarnym charakterem, ale dokładne motywy tych działań będą dla nas nowością.

Autorka jako miłośniczka kotów, wprowadziła te zwierzęta również do "Cieni przeszłości" - umilają i pozwalają przetrwać trudne chwile głównej postaci literackiej.

Ciekawym pomysłem jest wzbogacenie powieści kilkoma fragmentami wierszy Juliana Tuwima, którymi rozpoczyna się każdy z rozdziałów książki, odgrywają one również ważną rolę w życiu pani Rojewskiej. 

Na marginesie wspomnę, że chętnie sięgnę po tomik wierszy poety, bo przyznaję że kilka z nich bardzo mi się spodobało.

W oczy rzuca się duża metamorfoza, która zaszła u Karin po utracie pamięci. Stała się zupełnie innym człowiekiem. Nastąpiły pozytywne zmiany w jej zachowaniu i spojrzeniu na życie. Pojawiły się nowe priorytety - teraz ważna stała się dla niej przyjaźń, rodzina, towarzystwo ukochanego i zwierząt u boku. Wcześniej liczyła się dla niej tylko praca, kariera i pieniądze. Była apodyktyczna, niesympatyczna, we współpracownikach wzbudzała tylko przerażenie, gniew i nienawiść. W ogóle ich nie słuchała i okropnie traktowała. Była typem samotnika.

"Cienie przeszłości" to książka z którą miło spędziłam kilka godzin. Lubię taką zgrabienie połączoną mieszankę gatunkową w powieściach. Jest tutaj zarówno wątek kryminalny, miłosny i obyczajowy oraz zarysowany psychologiczny portret postaci, która otarła się o śmierć, straciła pamięć, została skazana na życie w ciągłym strachu i niepewności, ale jej wrodzony upór i odwaga nie pozwoliły jej się poddać. Kobieta dąży do prawdy i chce skierować swe życie ku lepszemu, bo czasami warto żyć skromniej, ale robiąc to co się kocha  i wśród ludzi na których nam zależy i którym możemy zaufać, i  vice versa...
Takie zmiany są możliwe w każdym momencie naszego życia i mogą przynieść wiele radości.

"Cienie przeszłości" to polska powieść warta przeczytania!

* informacja pochodzi z okładki książki "Cienie przeszłości" Edyta Świętek

Za możliwość przeczytania książki dziękuję 

Wydawnictwu Replika

Wyzwania:
"Pod hasłem"
Grunt to okładka
POLACY NIE GĘSI II

Przypominam, że na blogu trwa pierwszy etap konkursu. 

Zapraszam do udziału!