W poszukiwaniu akceptacji ("Powiedz, że mnie kochasz, mamo" Grażyna Mączkowska)

"Powiedz, że mnie kochasz, mamo"
Autor: Grażyna Mączkowska
Wydawnictwo: Akurat
Data wydania: 3 czerwca 2015
Liczba stron: 336
Moja ocena: 7/10, czyli bardzo dobra

Grażyna Mączkowska urodziła się w Nowym Mieście Lubawskim, a od kilkunastu lat mieszka koło Szczytna. Żona, mama, babcia, teściowa i przyjaciółka Soni - psiny zabranej ze schroniska. Wieczna marzycielka, zakochana w książkach, poezji i Mazurach. Zanim napisała tę debiutancką powieść, przez wiele lat była właścicielką stajni i prowadziła rekreację konną. Uważa, że każdy człowiek jest jak księga, z której można czytać. Kocha przyrodę, a najbardziej żurawie, skowronki, brzezinę i wrzosowiska. Nie potrafi zrozumieć ludzkiego okrucieństwa wobec zwierząt. Zakochana w życiu. *

Gabriela - pięćdziesięcioletnia główna bohaterka książki "Powiedz, że mnie kochasz, mamo" ma teraz uroczy domek. Wspaniałego, kochającego ją męża. Dwójkę dorosłych synów z których jest bardzo dumna.  Ma z nimi dobry kontakt. Na pierwszy rzut oka można byłoby powiedzieć, że jej życie to sielanka. A jednak pozory mylą...

Tylko jej najbliżsi przyjaciele wiedzą, że kobieta zaznała wielu krzywd w dzieciństwie. Bolesna przeszłość daje o sobie znać w teraźniejszości. Agresywny ojciec alkoholik, znęcał się zarówno nad nią, jej mamą, jak i jej rodzeństwem. Przemocy fizycznej towarzyszyła przemoc psychiczna. Wyglądało na to, że jej mama dała ciche przyzwolenie na takie zachowanie męża. Nie podjęła żadnych kroków, aby go opuścić lub uzyskać pomoc z zewnątrz, by uchronić swoje dzieci przed kolejnymi ciosami. Wystąpił u niej syndrom współuzależnienia. Sama nie okazywała cieplejszych uczuć swoim dzieciom. Nie pochwaliła, nie przytuliła, nie pogłaskała, tylko cały czas miała do swoich pociech jakieś pretensje... 

W pewnej chwili główna bohaterka myślami przenosi się do tego trudnego dla niej okresu. Jesteśmy świadkami cierpienia jakiego znosiła jako mała dziewczynka. A także tego momentu, gdy już jako dorosła kobieta - usamodzielniła się. Poznała mężczyznę w którym się zakochała i chciała spędzić resztę życia. 

Mogłoby się wydawać, że teraz będzie chciała jak najszybciej "odciąć się", znaleźć się jak najdalej od rodziców, którzy sprawili jej tylko same przykrości - a jednak ona zostaje przy nich. Wprowadza się tuż obok ich domu. Cały czas wierzy, że teraz dorośli się zmienią i będą tworzyć wreszcie normalną rodzinę, a ona usłyszy od nich choć jedno dobre słowo skierowane w jej kierunku...

Autorka w tej powieści przybliża nam obraz patologicznej rodziny oraz jej wpływ na dorosłe dzieci, które się w niej wychowały. Uzależnienie od alkoholu, przemoc, współuzależnienie, zanik więzi emocjonalnej. Brak miłości, bezpieczeństwa, pozytywnych zachowań z których dzieci powinny czerpać wzorce. Jest tylko strach i ból. W szkole, przed kolegami i koleżankami dzieci muszą skrzętnie ukrywać to co dzieje się u nich w domu. 

Bardzo dobrze ukazane przez Grażynę Mączkowską są późniejsze skutki zaistniałej sytuacji, czyli syndrom Dorosłych Dzieci Alkoholików, który pojawił się u Gabi. Narracja pierwszoosobowa pozwala nam lepiej zrozumieć z czym kobieta boryka się od lat.
DDA nie pozwala jej w pełni cieszyć się z życia.
Przebywają w niej dwie zupełnie różne kobiety; jedna optymistka, pełna energii wstaje z łóżka, by pójść załatwić powierzone jej zadanie, ale po chwili odzywa się ta druga pełna pesymizmu, która blokuje jej wcześniejszy zapał do pracy... Ma wtedy zaniżoną samoocenę. Nie wierzy w siebie. Szybko się poddaje.

"Jest duży ruch, setki osób gdzieś pędzą. Przechadzam się wolno po moim mieście.

Przyglądam się ludziom i to raczej niedyskretnie. Wzrokiem wyłapuję tylko niektórych dorosłych. 

Ilu z nich to DDA? Na pewno są. Patrzę na ich twarze, zaglądam w oczy."**

Dobrze, że Gabriela znalazła prawdziwych, oddanych przyjaciół oraz cierpliwego, wspierającego i rozumiejącego ją partnera, który cały czas jest przy niej.

To pomogło jej w pewnym stopniu "stanąć" na nogi i założyć własną rodzinę w której pojawiły się dzieci.

Pomimo tego, że książka porusza trudną tematykę to sposób przekazu sprawia, że czyta się ją bardzo szybko. W ciągu jednego dnia poznałam całą historię Gabi. 

Przyznaję, że sięgając po tę powieść liczyłam na większą ilość szczegółowych opisów z dzieciństwa głównej bohaterki, a pojawił się jednak tylko jego zarys. Przybliżenie kilku poszczególnych zdarzeń, które miały miejsce w tej rodzinie na pewno wywołałoby w czytelnikach więcej emocji. Mi właśnie tego zabrakło...
Oczywiście można to wytłumaczyć wiekiem bohaterki - jest już dojrzałą kobietą dlatego mogła nabrać pewnego rodzaju dystansu do tego co miało miejsce kiedyś, mogła też wyprzeć z pamięci pewne sytuacje lub było to dla niej zbyt bolesne, aby zagłębiać się bardziej we wspomnieniach więc tylko pobieżnie wszystko przedstawiła.

Da się za to odczuć, że największy żal w tej chwili Gabi ma do swojej matki, która nie okazała jej ani odrobiny zainteresowania, życzliwości, matczynego ciepła - a  to tego najbardziej potrzebuje dziecko od najważniejszej w jego życiu osoby. Jej rodzicielka nieustannie tylko wytykała jej błędy. Jeszcze bardziej zaniżała jej poczucie własnej wartości...
Gabriela sama naraża się na nieustanne rozczarowania nadal czekając na to, aż kobieta się zmieni i doceni ją, pochwali, i będzie z niej dumna. Liczy na to, że tytułowa prośba "Powiedz, że mnie kochasz, mamo" - kiedyś zostanie spełniona i wpłynie to znacząco na poprawę jej samopoczucia...
Uleczy jej wewnętrzny ból...

Podsumowując: Warto zwrócić uwagę na debiut Grażyny Mączkowskiej, bo pozwala on zrozumieć osobę - dorosłe dziecko dręczone koszmarem życia pod jednym dachem z rodzicem alkoholikiem, który nadużywał przemocy. To bolesne piętno z dzieciństwa będzie się ujawniać i dręczyć go przez całe życie...

Książkę polecam!

* informacja zaczerpnięta z okładki książki "Powiedz, że mnie kochasz, mamo" Grażyna Mączkowska
** cytat pochodzi z książki "Powiedz, że mnie kochasz, mamo" Grażyna Mączkowska, strona 318.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję

    

Business & Culture - strategie i komunikacja

Wydawnictwu Akurat

Wyzwanie: 

POLACY NIE GĘSI III