"Butik na Astor Place" Stephanie Lehmann - recenzja premierowa

"Butik na Astor Place"
Autor: Stephanie Lehmann
Wydawnictwo: Muza SA
Premiera: 18 luty 2015
Liczba stron: 480
Moja ocena: 8/10, czyli rewelacyjna

Stephanie Lehmann otrzymała stopień B.A. na Uniwersytecie w Berkeley oraz tytuł magistra filologii angielskiej na Uniwersytecie Nowojorskim.
Uczyła pisania powieści w serwisach internetowych Mediabistro i Salon.com, które publikowały jej teksty. Mieszka w Nowym Jorku. *

Do zapoznania się z książką "Butik na Astor Place” przekonał mnie opis wydawcy, a dokładnie to historia dwóch kobiet żyjących w różnych epokach. W powieści pojawia się element, który je ze sobą łączy. Takie książki zawsze mnie do siebie przyciągają. Jeśli są dobrze i z pomysłem skonstruowane to zdobywają moje serce i nawet planuję kiedyś do nich wrócić. Do tej pory udało się to dwóm takim lekturom z podobnym motywem w treści. 

Sięgając po "Butik na Astor Place" zastanawiam się - mając wielką nadzieję, że dołączy ona do tego duetu.

Czy "Butik na Astor Place” spełnił wymagania, które przed nim postawiłam? 

To Wam zdradę za chwilę.

Dwie kobiety Amanda i Olive. Różne, a zarazem bardzo podobne do siebie. Pierwsza żyje w teraźniejszości, a dokładnie w roku 2007. Mamy możliwość zapoznać się z 5 dniami z jej codzienności. W pierwszym z nich - w kufrze z ubraniami, które odkupuje od schorowanej starszej kobiety odnajduje dziennik nijakiej Olive Westcott, która pisała go w latach 1907 -1908. Amanda Rosebloom po przeczytaniu kilku zdań jest tak zafascynowana historią kobiety żyjącej sto lat temu, że postanawia po kryjomu wynieść pamiętnik wraz z zakupionymi ubraniami (a potem go zwrócić). Nie osądzam jej zachowania. Pewnie na jej miejscu postąpiłabym podobnie do niej - choć wiadomo, że nie powinno się czytać cudzych intymnych zapisków. Ale ciekawość przeważnie w takich momentach bierze górę nad rozsądkiem.

Ma tylko kilka minut, a może sekund na podjęcie decyzji póki właścicielka ubrań nie patrzy…

Po chwili odnaleziony dziennik jest już w torebce Amandy.

W tym momencie zaczyna się pasjonująca opowieść o obu paniach . Kobietach z krwi i kości, podobnych do nas - tylko funkcjonujących w innych realiach, które to dyktują jak mają żyć. Historie prowadzone są naprzemiennie w narracji pierwszoosobowej każdej z nich. Możemy też przeczytać krótkie fragmenty dziennika.

Przyznaję, że to los Olive bardziej mnie zainteresował. Mogłam zobaczyć jak żyły i radziły sobie kobiety kilkanaście lat temu…. Czasem nawet nie zdajemy sobie sprawy i nie doceniamy uroków naszej teraźniejszości, wygód i praw jakie my kobiety mam w obecnych czasach. To co udało się nam wywalczyć, zmieniając obraz i poglądy na nasz temat. 

To jest zapewne nasz mały sukces.

Ta książka dokładnie nam to wskazuje, nie zatajając żadnych dyskretnych tematów dotyczących płci pięknej. Możemy zobaczyć , że wtedy kobiety należące do lepszej klasy społecznej nie mogły pracować chyba, że tak Olive prosząc i w pewnym stopniu zastraszając swojego ojca - otrzymała etat, ale był to raczej wolontariat, bo to była praca bez wynagrodzenia... 
Samotne panie nie mogły wynajmować i przebywać w pokojach hoteli.

Książek dotyczących tematów tabu, czyli między innymi seksu – też panny z dobrych domów nie mogły czytać. W ogóle nie poruszano takich tematów w ich obecności. Ta niewiedza sprawiała, że młode dziewczyny wstydziły się własnego ciała, własnych potrzeb. Stawały się zakompleksione. Nie wiedziały, co jest normalnym zachowaniem, a co też nie. 

Książki dotyczące zakazanych zagadnień czytały tylko wtedy,  gdy udało się im w tajemnicy je zdobyć.

A wiadomości w nich zawarte też mają wiele do życzenia, nie były sprecyzowane i dokładne tak jak na przykład pojawiające się sprzeczności dotyczące kwestii dotyczących dni  płodnych oraz zabezpieczeń przed niechcianą ciążą.

Traumatyczne wydarzenie w pewnym momencie jednak zmusza Olive do poszukiwania pracy - za minimalne wynagrodzenie, które przysługiwało wtedy kobietom z niższych klas społecznych. Dziewczyna walczy o swoje, nie podaje się. Ma w sobie ogromne pokłady odwagi, pomimo tego że los jej nie szczędzi. Marzy o tym, aby życie kobiet się kiedyś zmieniło…

"Kto wymyślił zasady postępowania dla mężczyzn i kobiet? Bóg?

Ta sama niesprawiedliwa reguła sprawia, że mężczyźni mogą palić w restauracjach,

wynajmować pokoje w hotelach, nie narażając swojej reputacji na szwank,

dostawać lepiej płatne prace i cieszyć się prawem głosu!

Nie sądzę, aby Bóg miał coś wspólnego z paleniem w restauracjach, raczej stoją za tym mężczyźni.
Ustanowili takie zasady, bo są dla nich korzystne.

Dlaczego mam żyć według reguł, które moim kosztem przynoszą korzyść ich twórcom?"**

Amanda jest już czterdziestoletnią kobietą – zakochaną w strojach vintage, które kupuje od osób, które już ich nie potrzebują, a potem je sprzedaje. Jej pasja jest jej pracą. Jej mały butik w Nowym Jorku to jest jej miejsce na ziemi. I to jest piękne! Najbardziej gustowne elementy garderoby, które uda się zdobyć zostawia dla siebie. Ale w pewnym stopniu jest sfrustrowaną i rozczarowaną kobietą. Nie może spać w nocy… Jej życie osobiste nie jest unormowane. Jej marzenia i plany związane z jednym mężczyzną z którym wiązała nadzieje, czekając na jego krok kilkanaście lat - coraz bardziej się oddalają. Teraz dopiero dociera do niej, że to się chyba nigdy nie zmieni, a jej szansę na posiadanie dziecka zmniejszają się z każdym rokiem, miesiącem, tygodniem… 

Na jej drodze pojawią się też problemy lokalowe…

Książka Stephanie Lehmann niesie w sobie urok kobiecości, czyli jej wielką siłę, a także delikatność - odkrywaną na przestrzeni lat. Nie zabraknie też mody, szyku i elegancji, która dopełnia całość.

Nie martwcie się autorka nie zasypie Was długimi opisami dotyczącymi garderoby tak jakby można było przypuszczać odnajdując w tytule słowo „butik”. Informacji na ten temat jest garstka. Odrobina, która rozświetla każdy dzień bohaterek, a także  całą powieść.

Na końcu książki znajduje się kilkustronicowy, ciekawy wywiad z autorką – w którym opisuje jak powstał pomysł na tę powieść i na czym najbardziej jej zależało pisząc "Butik na Astor Place".

Niektórzy z czytelników zapewne  powiedzą, że ta powieść nie wnosi niczego nowego – przecież wiadomo, że świat cały czas pnie do przodu i ciągle się zmienia. Zdobywamy coraz większą wiedzę, która ułatwia nam życia. A żywot kobiet się poprawił przez te dziesiątki lat.

Ci co tak pomyślą będą mieć oczywiście rację. Ale bez takich powieści, które ukazują życie kobiet w różnych stuleciach oraz głębi ich emocji, pasji, przyjaźni, zauroczeń, cierpliwości, wytrwałości w dążeniu do celu, a także strat i wielkich nadziei nie mielibyśmy możliwości ujrzeć, zrozumieć i przemyśleć tych wszystkich zachodzących zmian o których na co dzień się zapomina… Czytając takie lektury jak "Butik na Astor Place" Stephanie Lehmann możemy się na chwilę zatrzymać w tym naszym szybkim życiu i znaleźć czas na refleksję dotyczącą bohaterek, ale również nas samych i przede wszystkim odpowiedzieć sobie na pytanie, czy jesteśmy teraz szczęśliwe, spełnione, czy marzenia udało się zrealizować... 
A może jednak warto zaryzykować i zmienić coś w naszym życiu…

Mnie powieść Stephanie Lehmann pochłonęła na kilka godzin, a teraz jej wartości (które są w niej zawarte) krążą w moich myślach…

To chyba wystarczy, aby przekonać Was do zapoznania się z "Butikiem na Astor Place".
Powiem tylko, że warto przeczytać tę powieść!

Kobietom na pewno się spodoba.

* informacja pochodzi z okładki książki "Butik na Astor Place" Stephanie Lehmann 
** cytat pochodzi z książki "Butik na Astor Place" Stephanie Lehmann, strona 330.

 Za możliwość przeczytania książki dziękuję

Wydawnictwu MUZA 

 

Business & Culture - strategie i komunikacja

Wyzwanie:  
Grunt to okładka