Błąd pomocy społecznej ("Zapomniane dziecko" Cathy Glass)

"Zapomniane dziecko"
Autor: Cathy Glass
Wydawnictwo: MUZA SA
Data wydania: 30 lipca 2014
Liczba stron: 384
Moja ocena: 8/10, czyli rewelacyjna

Cathy Glass - Niezwykle poczytna brytyjska autorka (pisząca pod pseudonimem). Pracuje w opiece społecznej, od dwudziestu pięciu lat prowadzi rodzinę zastępczą dla dzieci pokrzywdzonych i potrzebujących.*

Czasami sięgam po książki, które opisują trudną, a niekiedy traumatyczną sytuację, zdarzenia oraz przeżycia głównych bohaterów – której byli świadkami lub sami ich doświadczyli (nierzadko jako dzieci) …

Takie powieści nazwałabym pamiętnikami lub dziennikami. Niosą w sobie dużo smutku, żalu, bólu, złości i rozgoryczenia, ale zawsze można w nich odnaleźć choćby garstkę niesłabnącej nadziei, że może kiedyś „ta sytuacja się poprawi..."

Często w tracie poznawania takich opowieści jestem zmuszona przerwać czytanie i odłożyć książkę na chwilę na półkę, bo tak bardzo przeraża mnie straszne oblicze rzeczywistości jakie tam spotykam…

„Zapomniane dziecko” jest to pierwsza książka Cathy Glass jaką miałam okazję przeczytać choć o autorce dużo słyszałam.  Ujęła mnie jej historia oraz historia dziecka, które do niej trafiło, a przede wszystkim sposób w jaki pisarka nam to wszystko ukazała. Opisała to takim jakim jest - bez upiększania, czy zatajania swoich błędów; ani błędów pomocy społecznej. W przypadku, gdy dziecku dzieje się krzywda w jego rodzinnym domu, to właśnie ta instytucja powinna pierwsza interweniować i zapewnić mu bezpieczeństwo…

Niestety nie zawsze tak jest...

Doskonały przykład takiego zaniedbania ukazuje nam książka "Zapomniane dziecko", którą już teraz Wam polecam.

Cathy Glass jest rozwódką, ma troje dzieci. Dwójkę własnych i jedno adoptowane. Jest również rodzicem zastępczym. To do niej na pewien czas trafiają dzieci, które mają bardzo trudną sytuację domową. Przebywają u niej od kilku miesięcy - najczęściej do roku, czyli do czasu aż zapadną sądowe decyzję, czy wychowanek wraca do rodziców, czy też zostaje ustalony nowy opiekun prawny, który się nim zajmie.

Kobieta zapewnia dzieciom „tymczasowe” schronienie, opiekę i bezpieczeństwo. Wydawać by się mogło, że ten okres nie odgrywa dużego znaczenia w życiu podopiecznego, który do niej trafia. A jednak to jest najtrudniejszy czas dla dziecka. Zostaje odebrany od rodziców. Pojawia się strach, niepewność, wszystko jest nowe: otoczenie, ludzie... Nasila się wobec tego jego bunt i lojalność wobec rodziców - w tej chwili nie liczy się jak bardzo źle go traktowali. To na rodzicu zastępczym i jego rodzinie najczęściej wyładowane są wszystkie frustracje zarówno przez rodziców, któremu odebrano pociechę jak i przez dziecko, które widząc takie zachowanie mamy czy taty postępuje podobnie, bo może wtedy dopiero rodzic go zauważy, pochwali, przytuli, pogłaszcze czy pocałuje...

Takim dzieckiem jest właśnie Aimee (bohaterka powieści „Zapomniane dziecko”) przez niedopatrzenie i zaniedbanie ze strony pomocy społecznej przez osiem lat przebywała „pod opieką” matki , która nie dawała sobie sama rady. Często zostawiała ją z innymi dorosłymi, przeważnie z mężczyznami. 

Pięcioro innych dzieci Susan zostało jej  już wcześniej odebrane. 

Dlatego jest to trudne do uwierzenia, że Aimee pozostała na jej utrzymaniu i to aż przez 8 lat. Tyle czasu nikt nic nie zrobił, aby pomóc temu dziecku. Częste zmiany asystentów rodziny, kuratorów… Można się tak tłumaczyć, a jednak… jest to karygodny błąd.  

Aimee po prostu "prześlizgnęła się przez system". **

Dziewczynka jest brudna, ma wszy.  Zgłoszono, że jest bardzo agresywna wobec matki oraz zwierząt. Moczy się w nocy. Nie chce chodzić do szkoły. Jej mama i ojciec są narkomanami.

Dziecko ma na ciele dużo siników, pojawia się również podejrzenie wykorzystania seksualnego… 

Pani Glass będzie próbować dotrzeć do dziewczynki, wzbudzić jej zaufanie – aby dowiedzieć się, co działo się w „jej domu”.

Spokój budowania pozytywnych relacji między podopieczną, a rodzicem zastępczym psują przyznane intensywne kontakty: częste spotkania z matką oraz telefony do niej w których kobieta wyładowuje całą swoją złość na nowej opiekunce. Susan grozi jej i skarży się na nią w pomocy społecznej…

Mogę tylko powiedziecie, że podziwiam Cathy Glass za pracę jaką wykonuje. Ma w sobie duże pokłady odwagi i empatii. Widać, że kocha pomagać tym skrzywdzonym brzdącom, które do niej trafią… Potrafi z nimi rozmawiać, otoczyć je ciepłem, opieką. Pokazuje im, że dom to bezpieczeństwo, miłość, radość i że można miło wspólnie spędzać czas. Wie, że dzieciom pokrzywdzonym jest bardzo ciężko, bo w tak młodym wieku mają już duży bagaż złych doświadczeń… Rozumie, że nie potrafią od razu zmienić swoich „złych” zachowań,  przyzwyczajeń wyniesionych z domu. A jednak się starają, uczą i nadal ufają…

"- Hej! Nie zapomniałaś o czymś? - spytała nieuprzejmie. (...)

- O czym Aimee?

- Zawsze pytasz, czy chcę buziaka na dobranoc. A dzisiaj nie spytałaś.

- Nie, ponieważ nigdy nie chcesz. A co? Chciałabyś dzisiaj buziaka? - spytałam zdumiona (...)

- Nie chcę - odpowiedziała szczerze - Ale chcę żebyś pytała. 

Jak pytasz, to znaczy, że się mną interesujesz."***

Czas w którym Aimee przebywała u Cathy nie jest zbyt długi, a jednak wszyscy mieszkańcy przyzwyczaili się do jej obecności… I teraz tak trudno się rozstać. Aż łezka się w oku kręci...

Czy wszystkie rozstania z jej podopiecznymi wyglądają podobnie - dając mu nadzieję na nowy start i lepsze życie...

Chciałabym się tego dowiedzieć.

Mam zamiar poznać wszystkie historie dzieci przez życie pisane - piórem Cathy Glass ukazane, ...bo po takie książki warto sięgać!

Za możliwość przeczytania książki dziękuję

Wydawnictwu MUZA SA oraz Business & Culture - strategie i komunikacja

* informacje zaczerpnięte z http://pl.wikipedia.org/wiki/Cathy_Glass oraz z okładki książki "Zapomniane dziecko" Cathy Glass.
** informacja z książki "Zapomniane dziecko" Cathy Glass, strona 7.
***cytat pochodzi z książki "Zapomniane dziecko" Cathy Glass, strona 166.

Wyzwania: 
"Pod hasłem"
Grunt to okładka