Szczęście w nieszczęściu ("We dwoje" Katarzyna Woźniczka)

"We dwoje"
Autor: Katarzyna Woźniczka
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 9 lipca 2015
Liczba stron: 368
Moja ocena: 6-/10

Katarzyna Woźniczka –  absolwentka Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. 

Mama, wysłuchując jej licznych dziecięcych opowieści z rozbawieniem powtarzała: „Pisz książki”. Po obronie pracy magisterskiej przyszedł w końcu na to czas.

Jest wierną miłośniczką łyżwiarstwa figurowego. Prowadzi blog poczwornytoeloop.blogspot.com, gdzie opisuje, komentuje, ocenia, zachwyca się łyżwiarstwem.*

Sięgając po debiut Katarzyny Woźniczki nie wiedziałam czego mogę się po nim spodziewać. Blurb książki nie zdradza zbyt wiele, a jej okładka na pierwszy rzut oka nasunęła mi na myśl, że będę mieć do czynienia z romansem. Jednak to pierwsze skojarzenie okazało się w tym przypadku bardzo mylące.

Karolina Tyrolska - główna bohaterka książki to kobieta, której od zawsze los sprzyjał. Wspaniała praca, stabilizacja finansowa, idealny mężczyzna u boku. Do pełni szczęścia parze małżonków brakuje tylko dziecka, o które starają się od dłuższego czasu. 

W dniu w którym wreszcie spełnia się ich wielkie marzenie Karolina otrzymuje wstrząsającą wiadomość... Doszło do tragedii - jej ukochany Krzysztof umiera...

Dzień, który miał się przecież okazać tym najszczęśliwszym, najradośniejszym, najpiękniejszym przynosi ogromy ból, żal, smutek oraz dręczące pytania: "Jak dalej żyć?... I czy jest to w ogóle możliwe?"

W tym bardzo trudnym dla niej czasie Karolina nie jest sama. Są wokół niej najbliżsi, na których zawsze może liczyć. Należą do nich między innymi: jej rodzice, którzy służą jej pomocną dłonią oraz bardzo energiczna, trochę zakręcona i zawsze pozytywnie nastawiona do życia koleżanka, którą ostatnio przypadkowo spotkała.
To obecność tych ludzi oraz ich wsparcie sprawia, że nie zamyka się w pokoju tylko chętnie z niego wychodzi, rozmawia, rusza się... A przede wszystkim zaczyna myśleć o sobie i o maleństwie, które w sobie nosi.

Jednak są w jej otoczeniu również ludzie, którzy potrafią zdusić każdy objaw jej lepszego samopoczucia i wprawić ją w duże poczucie winy.
Tą osobą jest jej teściowa - Grażyna, która nigdy nie przepadała za żoną syna. Zawsze znalazła jakąś okazję, aby jej dogadać, dogryźć, dopiec.
A teraz po stracie swojego ukochanego dziecka te jej złośliwości wobec niej jeszcze bardziej się nasilają.
Starsza pani Tyrolska ma wobec niej wiele wymagań, które przecież synowa powinna spełnić?

Tak jak wspominałam widząc okładkę książki "We dwoje" spodziewałam się bardziej słodkiej historii więc muszę przyznać, że już sam początek miło mnie zaskoczył. Ja jednak lubię gdy to bohaterowie muszą przejść trudną próbę w swoim życiu.
Tutaj na głęboką wodę rzucają ich dwie wiadomości: śmierć Krzysztofa oraz ciąża Karoliny.
Teraz zagubiona, doświadczona przez los dziewczyna znalazła się pośrodku dwóch rodzin - swoich rodziców i teściów - obie z nich chcą się nią opiekować i jej doradzać. Pierwsi z nich chcieliby, aby szybko znalazła sobie nowego partnera, a drudzy wręcz przeciwnie.
Jednak to Karolina będzie zmuszona samodzielnie zdecydować jaką drogą chce teraz podążać....
Czy jej się to uda?

Troszkę zabrakło mi w tej powieści głębszych refleksji związanych ze stratą jaką odczuli bohaterowie po śmierci Krzysztofa oraz unoszącej się w powietrzu aury żałoby, która powinna być bardziej widoczna - przede wszystkim wokół głównej bohaterki.
To postać teściowej pełnej sprzeczności i huśtawek nastoju u której widoczny jest żal, bunt, gniew, złość i jej uszczypliwość bardziej przykuła moją uwagę i wywoła u mnie więcej emocji (nie miałabym nic przeciwko, gdyby pojawiała się częściej) niż postać głównej bohaterki.
Młoda Tyrolska czasem zachowywała się jak nastolatka, a nie dorosła kobieta, która wkrótce zostanie matką.
Przykładowo: wtedy, gdy w pierwszej chwili obawiając się swatania chciała się schować lub uciec dowiedziawszy się, że jej rodzice zaprosili na obiad nieznajomego mężczyznę...

Książka Katarzyny Woźniczki "We dwoje" ukazuje mocne zderzenie jasnych, przemyślanych planów związanych z budowaniem szczęśliwej, pełnej rodziny z najbardziej okrutnym losem, jaki może spotkać człowieka... Nagła strata najbliższej osoby sprawia, że nasze życie może się rozsypać na tysiąc kawałków... Możemy stracić sens życia, który trudno będzie odzyskać...
Czy wiadomość o tym, że nosi w sobie nowe życie może Karolinie w tym przypadku pomóc? Czy kobieta będzie potrafiła znaleźć w sobie siłę, która pomoże jej przetrwać te najgorsze dla niej chwile? I czy szczęście jeszcze się do niej uśmiechnie? A jej serce zabije szybciej?

O tym przekonacie się, jeśli zdecydujecie się przeczytać powieść "We dwoje".

* informacja zaczerpnięta ze strony http://www.proszynski.pl

Za możliwość przeczytania książki dziękuję

Wydawnictwu

Wyzwanie: 

POLACY NIE GĘSI III